معنی سخن جوی در لغت نامه دهخدا

متجسس. محقق. کنجکاو. (ولف) :، پزشکی سراینده برزوی بود، به پیری رسیده سخن جوی بود.، فردوسی (شاهنامه چ بروخیم ج 8 ص 2500).، بیاید سخن جوی پویان ز پس، نبد آگه از راز او هیچکس.، فردوسی (شاهنامه چ بروخیم ج 8 ص 2597)

معنی سخن جوی در فرهنگ لغت هوشیار

محقق، کنجکاو، متجسس

معنی سخن جوی - جستجوی لغت در جدول جو

Q: معنی سخن جوی در فرهنگ لغت هوشیار

محقق، کنجکاو، متجسس

سخن جوی

لغت نامه دهخدا

سخن جوی

فرهنگ لغت هوشیار

سخن گویی

نطق و بیان

فرهنگ فارسی عمید

سخن گو

کسی که از طرف مؤسسه یا گروهی دربارۀ کارها و درخواست های آن سخن بگوید

فرهنگ فارسی عمید

سبز جوی

(سَ)

کنایه از آسمان:
چو قارورۀ صبح نارنج بوی
ترنجی شد از آب این سبز جوی.
نظامی

لغت نامه دهخدا

سخت جوشی

(سَ)

برندگی:
آهنی شد چو سخت جوشی کرد
لشکر ترک سست کوشی کرد.
نظامی (هفت پیکر چ وحید ص 126)

لغت نامه دهخدا

سخن روا

(سُ خَ رَ)

نافذالکلمه. که سخن او را بشنوند. مهتر و رئیس: مردی بود از جهودان بنی النضیر و مهتر و سخن روا بود و بر آن حصار بنی النضیر حکم داشتی. (ترجمه تاریخ طبری بلعمی)

لغت نامه دهخدا

کین جوی

(تُ / تَ فَ)

انتقامجو، کینه جو:
چه جویی مهر کین جویی که با او
حدیث مهرجویی درنگیرد،
خاقانی،
رجوع به کینه جوی شود، جنگجو، دلاور، جنگ آور، رزمجوی:
ز گردان کین جوی سیصدهزار
سپه داشت شایستۀ کارزار،
اسدی،
بزد خیمه و صدهزار از سران
گزین کرد کین جوی و گندآوران،
اسدی،
به گرشاسب کین جوی کشورگشا
جهان پهلوان گرد زاول خدا،
اسدی،
رجوع به کینه جوی شود

لغت نامه دهخدا

سخن گویی

عمل سخن گوی نطق بیان

فرهنگ لغت هوشیار

سخن گویی

تکلم

فرهنگ واژه فارسی سره

معنی سخن جوی - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما